Po wyjściu poza bramę pola namiotowego nie musieliśmy szukać sprzyjającego pobocza, ponieważ właśnie na takim się znajdowaliśmy. Na horyzoncie nie widzieliśmy wielu samochodów, ale – nie ma reguły – szybko udało nam się znaleźć w przyjaznym samochodzie.
Po porannych zmaganiach z kotami wychodzimy łapać stopa. Mimo ponad godzinnego oczekiwania na okazję w Dubrovniku, jesteśmy nieco bardziej przekonani do możliwości przemieszczania się po Chorwacji tym środkiem transportu. Noc była bardzo wietrzna i obudził nas taki sam dzień. Niemniej słońce świeci intensywnie i zaciera wrażenia nieco męczącego snu. Stajemy w zatoczce autobusowej, ale na zakręcie. To może nie jest…
Na campingu, prócz naszego, rozbity był jeszcze jeden, nieduży namiot. Szybko zapoznaliśmy z jego właścicielem. Teijo okazał się bardzo sympatycznym Finem, który od miesiąca zwiedzał Bałkany. Sporo dowiedzieliśmy się o odwiedzonych przez niego miejscach, a także o jego kraju. Mamy nadzieję, że dotrzemy kiedyś do pięknych, skandynawskich lasów, licznie poprzecinanych rzekami. Już po ciemku wspólnie zjedliśmy ciepłą kolację i położyliśmy…
Ostatni planowany dzień w Budvie zapragnęliśmy spędzić ponad poziomem morza. Z uzyskanych informacji wynikało, że nie ma w okolicy ciekawych ścieżek górskich, więc po szybkich oględzinach mapy, sami sobie wyznaczyliśmy kierunek. Znów nad naszymi głowami królowało słońce, mocno podnosząc temperaturę otoczenia.
Gdy wysiedliśmy na dużym parkingu w Budvie, nie bardzo mieliśmy pomysł, co ze sobą dalej zrobić – posiadaliśmy tylko brak internetu i jakichkolwiek informacji o miejscowości, w której się znaleźliśmy.
Przy wypatrzonym campingu budka z napisem REJESTRACJA była zamknięta, a zielony teren za nią przypominał raczej miejski park. Przechadzali się po nim ludzie z psami, na ławkach przesiadywały grupki młodzieży.
Gdy słońce było już dość wysoko na niebie zabraliśmy się za zwijanie obozowiska.
Wieczorem w osławionym Slavonskim Brodzie kręci się po głowie niebezpieczna teza – jeżeli autostop, to tylko w Polsce.
Wczesny ranek jedenastego października AD 2018 zapowiada się chłodny, dlatego postanawiamy ulżyć plecom i na nogi zakładamy cięższe od sandałów trekkingowe buty, wdziewamy długie spodnie i bluzy. Efekt jest świetny – taszczymy mniejszy dobytek w plecakach.
Trzęsienie ziemi w drugiej połowie XIX w. spowodowało znaczne uszkodzenia i zniszczenia Starego Miasta. Większość prac dotyczących przebudowy została zlecona kolońskim architektom.
Zarwana noc została odespana, dlatego drugiego dnia nie dajemy sobie wiele czasu na odpoczynek i wstajemy o… dziewiątej rano 🙂
W stolicy Chorwacji byłem w 2008 roku, wracając z turnieju chórów, odbywającego się w macedońskiej Ochrydzie. Co się zmieniło przez ostatnie dziesięć lat? Głównie moje postrzeganie świata 🙂